شهید امنیت پرواز حاج بهرام رحیمی

روایتی مستند از زیست مؤمنانه، مجاهدت خاموش و پروازی تا ملکوت

شهید حاج بهرام رحیمی، در تیرماه سال ۱۳۶۰، در شهرستان باغملک از توابع استان خوزستان، در خانواده‌ای اصیل، مذهبی و انقلابی دیده به جهان گشود؛ خانواده‌ای که پیش از او نیز، سه شهید را در راه اسلام و انقلاب تقدیم کرده بود، و او چهارمین شهید این خاندان پرافتخار شد.

شهید رحیمی از نوجوانی با فضای معنوی مسجد، هیئت و جبهه فرهنگی انقلاب رشد کرد. در حالی که در کنار تحصیل و زندگی، لباس پاسداری به تن داشت، بخش مهمی از عمر خود را وقف فرهنگ ایثار، یاد شهدا، خدمت به هیئات مذهبی و فعالیت‌های جهادی فرهنگی کرد. او از فعال‌ترین نیروهای فرهنگی و رسانه‌ای بسیج در خوزستان بود؛ چهره‌ای مخلص، کم‌ادعا، پرتلاش و خوش‌برخورد که همه از او به نیکی یاد می‌کنند.

خانواده و زندگی شخصی

شهید رحیمی دارای چهار فرزند بود؛ سه دختر و یک پسر. با اینکه مسئولیت‌های زیادی بر دوش داشت، اما در خانه، پدری مهربان، دلسوز و اهل تربیت معنوی بود. خانواده‌اش را با فرهنگ شهدا و سیره اهل بیت آشنا کرده بود و اهل نماز اول وقت، دعا، روضه و حضور در مجالس مذهبی خانوادگی بود. زندگی او، ترکیبی از بندگی، پدری، پاسداری و فرهنگی‌گری بود. فعالیت‌های فرهنگی، مذهبی و انقلابی حاج بهرام، از ۱۲ سالگی به عنوان خادم هیئت‌های مذهبی فعالیت می‌کرد. بخش صوت و تصویر هیئات مختلف را مدیریت می‌کرد و بعدها با رشد تجربیاتش، در قامت یک کارگردان و تهیه‌کننده فرهنگی ظاهر شد. او:

تهیه‌کننده و کارگردان صدها یادواره شهدا و محافل فرهنگی در سطح استان بود.

عضو فعال و اثرگذار در شورای بسیج مسجد سیدالشهدا و ستاد نماز جمعه.

خادم‌الحسین (ع) و عاشق اهل‌بیت که هر کجا خدمتی نیاز بود، بی‌منت در صف اول حضور داشت.

رابط و پل میان جوانان با جبهه فرهنگی انقلاب و شهدا.

چهره‌ای شناخته‌شده در مناطق محروم، مساجد، موکب‌ها، هیئات و رسانه‌های انقلابی استان خوزستان.

ویژگی‌های شخصیتی و اخلاقی

حاج بهرام رحیمی شخصیتی چندبعدی و متوازن داشت:

مردمی و محبوب بود؛ به خانه شهدا، مادران و پدران شهدا، پیرمردها و کودکان کار سر می‌زد و درد مردم را می‌فهمید.

لبخند همیشگی داشت، اما دلش از غم مردم و دغدغه انقلاب پر بود.

ولایتمدار تمام‌عیار بود و بارها گفته بود: «خط قرمز من، رهبرم است.»

با اینکه هنرمند بود، هیچ‌گاه دنبال دیده‌شدن نرفت؛ بلکه همیشه نقش پشت‌صحنه را می‌پذیرفت.

در دل جوانان محله، مثل یک برادر بزرگ‌تر بود؛ گوش شنوا و دست کمک‌رسان.

در راه شهدا، گمنامی را ترجیح داد؛ اما خدا خواست که در شهادتش، آسمانی‌ترین بدرقه نصیبش شود.

آخرین پرواز تا شهادت

در آغاز سال 1404، شهید رحیمی به مأموریت رسمی در حوزه امنیت پرواز اعزام شد. پس از سلام از راه دور بر مکه مکرمه و مدینه منوره، در روز پنجم فروردین، هنگام بازگشت در پرواز جده به تهران، به ملکوت اعلی پر کشید. شهادتش در همان پروازی رقم خورد که خود پاسدار امنیت آن بود. در تاریخ 9 فروردین از مهرآباد تهران تا فرودگاه اهواز، از ورودی شهر باغملک تا گلزار شهدا، ده‌ها هزار نفر از مردم مومن و انقلابی به استقبال پیکر وی آمدند. آیین تشییعش، در روز عید سعید فطر و با اقامه نماز توسط روزه‌داران، به صحنه‌ای از تجلیل عمومی و وداع ملی تبدیل شد.

ماندگاری و اثرگذاری

نام و یاد شهید حاج بهرام رحیمی در دل هزاران دلدار زنده است. کسانی که با او کار کردند، می‌دانند که او نه‌تنها مجاهد میدان فرهنگی، بلکه نماد ایمان، مردمی‌بودن، صداقت و خدمت بی‌ادعا بود. شهادتش، امتداد راهی بود که از نوجوانی با عشق حسین‌بن‌علی آغاز کرده بود.

کانال رسمی در ایتا: https://eitaa.com/shahidbahram-rahim

#شهید_بهرام_رحیمی

#شهید_امنیت_پرواز